hindi ko yan masabi but I can relate. when you put barriers around you and let no one in, sometimes those are useless barriers. hahamakin ang lahat, sabi ni Balagtas.

doon po sa amin

 

 

Doble ang kandado ng aking puso. Mahirap na. Sa panahon ngayon, delikado. Baka may makatalilis papasok. Mataas din ang ipinagawa kong bakod. At may sentri, para sigurado. Ang dami kayang masasamang-loob? Kung may magtatangka, maigi na iyong may kakayahan ka rin namang lumaban at ipagtanggol ang matagal mo nang iniingatan.

 

 

Pero, ano’ng nangyari? Isang araw, may nakasipat sa lunggang pinagtataguan ko. May nakapansin, sa kung anong dahilan, sa kung paano at bakit.  Wala naman munang ginawa. Wari ko’y nagmasid at nagmanman lang muna. Kinilala ang mga taong labas-masok sa loob ng bakuran. Nakipaghuntahan sa gwardyang animo’y nagtatanong lang ng direksyon. Nakipagmabutihan sa mga tagaroon. Hanggang sa ako mismo’y nasanay nang nakikita siya sa lugar. Tumatango na rin ako minsan sa mga kapirasong pagbati. Iyon na pala iyon, hindi ko man lang namalayan.

 

 

Gabi yata, nang mangyari ang di-inaasahan. Wala akong paghahanda, wala sa aking…

View original post 279 more words